வெற்றி வேற்கை - அதிவீர ராம பாண்டியன் - 82

வெற்றி வேற்கை - அதிவீர ராம பாண்டியன் - 82

1. எழுத்து அறிவித்தவன் இறைவன் ஆகும் - கல்வி கற்பித்த ஆசான் இறைவன் ஆவான்
2. கல்விக்கு அழகு கசடற மொழிதல் - குற்றமின்றி பேசுதலே கற்ற கல்விக்கு அழகு.
3. செல்வர்க்கு அழகு செழுங்கிளை தாங்குதல் - சுற்றத்தோடு கூடிய பெருங்குடும்பத்தை வகிப்பதே செல்வர்க்கு அழகு
4. வேதியர்க்கு அழகு வேதமும் ஒழுக்கமும் - வேதம் ஓதுவதும், ஒழுக்கத்தோடு இருப்பதுமே ப்ராம்மணர்களுக்கு அழகு.
5. மன்னவர்க்கு அழகு செங்கோல் முறைமை - நீதி தவறாது முறையோடு அரசு செய்வதே அரசர்க்கு அழகு.
6. வைசியர்க்கு அழகு வளர்பொருள் ஈட்டல் - குன்றாத செல்வத்தை சேர்ப்பதே வைச்யர்க்கு அழகு
7. உழவர்க்கு அழகு இங்குஉழுது ஊண் விரும்பல் - விவசாயம் செய்து உண்பதே உழவர்க்கு அழகு
8. மந்திரிக்கு அழகு வரும்பொருள் உரைத்தல் - வரப்போவதை முன்கூட்டியே ஆராய்ந்து உரைப்பதே மந்திரிக்கு அழகு
9. தந்திரிக்கு அழகு தறுகண் ஆண்மை - அஞ்சாமையும், வீரமுமே தளபதிக்கு அழகு.
10. உண்டிக்கு அழகு விருந்தோடு உண்டல் - விருந்தினரோடு உண்பதே உணவிற்கு அழகு
11. பெண்டிற்கு அழகு எதிர் பேசாதிருத்தல் - எதிர்த்துப் பேசாமலிருப்பதே பெண்களுக்கு அழகு
12. குலமகட்கு அழகு தன் கொழுநனைப் பேணுதல் - கணவனைப் பார்த்துக் கொள்வதே குடும்பப் பெண்ணுக்கு அழகு
13. விலைமகட்கு அழகு தன்மேனி மினுக்குதல் - உடலைப் பிறர் கவரும் வண்ணம் அலங்கரித்துக் கொள்வது விலைமாதர்க்கு அழகு
14. அறிஞர்க்கு அழகு கற்றுணர்ந்து அடங்கல் - கல்வி பயின்று, ஆய்ந்தறிந்த அறிஞர்க்கு அழகு அடக்கமாக இருப்பது.
15. வறிஞர்க்கு அழகு வறுமையில் செம்மை - வறுமையில் வாடும்போதும் ஒழுக்கமாக இருப்பது வறியவர்களுக்கு அழகு
16. தேம்படு பனையின் திரள் பழத்து ஒருவிதை
வானுற ஓங்கி வளம்பெற வளரினும்
ஒருவருக்கு இருக்க நிழலாகாதே
பொருள்: சுவைமிக்க பெரும் பழத்தின் விதையில் வானுயர வளர்ந்தாலும், பனைமரம் ஒருவருக்கும் நிழல் தராது.
17. தெள்ளிய ஆலின் சிறுபழத்து ஒருவிதை
தெண்ணீர் கயத்துச் சிறுமீன் சினையினும்
நுண்ணியதே ஆயினும் அண்ணல் யானை
அணிதேர் புரவிஆள் பெரும் படையோடு
மன்னர்க்கு இருக்க நிழலாகுமே.
பொருள்: ஆலமரத்தின் சிறிய பழத்தின் விதை, தெளிந்த நீர்கொண்ட குளத்து மீனின் முட்டையை விட சிறியதே ஆயினும், பெருமை மிக்க யானை, அலங்கரித்த தேர், காலாட்படையோடு கூடின மன்னர்க்கு நிழல் தரும்.
18. பெரியோர் எல்லாம் பெரியரும் அல்லர் - உருவத்தில் பெரியவராக இருப்பவரெல்லாம் பெரியவர்கள் இல்லை.
19. சிறியோர் எல்லாம் சிறியரும் இல்லர் - உருவத்தில் சிறியவராக இருப்பவரெல்லாம் சிறியவர்கள் இல்லை.
20. பெற்றோர் எல்லாம் பிள்ளைகள் அல்லர் - நாம் பெற்ற எல்லா பிள்ளைகளுமே பிள்ளைகளாக இருக்க மாட்டார்கள்.
21. உற்றோரெல்லாம் உறவினர் அல்லர் - எல்லா உறவினரும் உண்மையில் உறவினர் இல்லை.
22. கொண்டோர் எல்லாம் பெண்டிரும் அல்லர் - மணம்புரிந்து கொண்ட எல்லாரும் மனைவிகள் அல்ல
23. அடினும் ஆவின்பால் தன்சுவை குன்றாது - சுண்டக் காய்ச்சினாலும், பசுவின் பால் சுவை குறையாது.
24. சுடினும் செம்பொன் தன்ஒளி கெடாது - நெருப்பிலிட்டு வாட்டினாலும் சுத்தமான பொன் ஒளி குறையாது
25. அரைக்கினும் சந்தனம் தன்மணம் அறாது - நன்றாக அரைத்தாலும் சந்தனத்தின் மணம் குறைவதில்லை
26. புகைக்கினும் கார் அகில் பொல்லாங்கு கமழாது - எவ்வளவு புகைத்தாலும் கரிய அகில்கட்டை துர்மணம் வீசாது
27. கலக்கினும் தண்கடல் சேறு ஆகாது - எவ்வளவு கலக்கினாலும் குளிர்ந்த கடல் சேறு ஆகிவிடாது.
28. அடினும் பால்பெய்து கைப்பு 
அறாது பேய்ச் சுரைக்காய் 
பால் விட்டுக் காய்ச்சினாலும், பேய்ச்சுரைக்காய் கசப்பு நீங்காது
29. ஊட்டினும் பல்விரை உள்ளி கமழாது - பலவித வாசனைகளை சேர்த்தாலும், உள்ளிப்பூண்டு நறுமணம் வீசாது
30. பெருமையும் சிறுமையும் தான்தர வருமே - நம் நடத்தையால் தான் நமக்கு மேன்மையும், கீழ்மையும் வரும்
31. சிறியோர் செய்த சிறுபிழை எல்லாம்
பெரியோர் ஆயின் பொறுப்பது கடனே
சிறியவர்கள் செய்யும் சிறு, சிறு பிழைகளையெல்லாம் பெரியவர்கள் பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும்
32. சிறியோர் பெரும்பிழை செய்தனராயின்
பெரியோர் அப்பிழை பொறுத்தலும் அரிதே
சிறியோர் செய்யும் பிழைகள் பெரிதாக இருந்தால், பெரியோர்கள் அதை பொறுத்துக் கொள்ளல் அரிது.
33. நூறாண்டு பழகினும் மூர்க்கர் கேண்மை
நீர்க்குள் பாசிபோல் வேர் கொள்ளாதே
நூறாண்டுகள் பழகியிருந்தாலும் முரடர்களின் நட்பு நிலைக்காது.  அது நீரிலிருக்கும் பாசி போல் வேர் ஊன்றாது.
34. ஒருநாள் பழகினும் பெரியோர் கேண்மை
இருநிலம் பிளக்க வேர் வீழ்க்குமே
ஒருநாள் பழகியிருந்தாலும் பெரியோரின் நட்பு, நிலத்தைப் பிளந்து செல்லும் வேர் போல ஊன்றிடும்
35. கற்கை நன்றெ கற்கை நன்றே
பிச்சை புகினும் கற்கை நன்றே
பிச்சையெடுத்தாவது கல்வி கற்பதே நல்லது
36. கல்லா ஒருவன் குலநலம் பேசுதல்
நெல்லினுள் பிறந்த பதர் ஆகுமே
கல்வியறிவில்லாத ஒருவன் தன் குலப்பெருமை பேசுவது நெல்லுக்கு நடுவே தோன்றும் குப்பைச் செடி போன்றது.
37. நாற்பால் குலத்தின் மேற்பால் ஒருவன்
கற்றிலன் ஆயின் கீழ் இருப்பவனே
நான்கு வர்ணங்களில் மேல் வர்ணத்தவனான ஒருவன் கல்லாதவனாக இருந்தால் அவன் கடையனே
38. எக்குடி பிறப்பினும் யாவரே ஆயினும்
அக்குடியிற் கற்றோரை மேல்வருக என்பர்
கற்றவர்கள் எந்த குடியில் பிறந்தவராக இருந்தாலும், யாராக இருந்தாலும் அவர்களை மற்ற கற்றவர்கள் மேலே வரவேற்று ஏற்றுக் கொள்வார்கள்
39. அறிவுடை ஒருவனை அரசனும் விரும்பும் - அறிஞனை அரசனும் விரும்புவான்
40. அச்சம் உள்ளடக்கி அறிவு அகத்துஇல்லாக் 
கொச்சை மக்களைப் பெறுதலின் அக்குடி
எச்சம் அற்று ஏமாந்து இருக்கை நன்றே
பயந்தாங்கொள்ளியான, அறிவில்லாத, உபயோகமற்ற பிள்ளைகளைப் பெறுவதை விட ஒரு குடும்பம் சந்ததியே இல்லாமலிருப்பதே மேல்.
41. யானைக்கு இல்லை தானமும், தர்மமும் -  நீளமான கையிருந்தும் யானை தான, தர்மம் செய்வதில்லை.
42. பூனைக்கு இல்லை தவமும் தயையும் - கண்ணை மூடிக்கொண்டிருந்தாலும் பூனை தவமும், தயையும் கொள்வதில்லை
43. ஞானிக்கில்லை இன்பமும் துன்பமும் - மெய்யறிவுள்ளோர்க்கு இன்ப, துன்பங்களில்லை
44. சிதலைக்கு இல்லை செல்வமும், செருக்கும் - செல்வத்திலும், சுவடிகளிலுமே இருந்தாலும் கரையானுக்கு அதனால் பணவசதியும், கர்வமுமில்லை. அது இரண்டையுமே அழித்து விடும்
45. முதலைக்கு இல்லை நீத்தும் நிலையும் - ஓட்டமோ, நிலைத்ததோ. முதலைக்கு எல்லா நீரும் ஒன்றுதான். எங்கும் அது மூர்க்கமாகவே இருக்கும்
46. அச்சமும் நாணமும் அறிவு இல்லோர்க்கு இல்லை - கல்லார்க்கு எதைப் பற்றியும் பயமோ, வெட்கமோ இல்லை
47. நாளும் கிழமையும் நலிந்தோர்க்கு இல்லை - வசதியில்லாதவர்க்கு எல்லா நாளும் ஒன்றுதான்
48. கேளும் கிளையும் கெட்டோர்க்கு இல்லை - கெட்டவர்களுக்கு நட்பும், சுற்றமும் இல்லை
49. உடைமையும் வறுமையும் ஒருவழி நில்லா - செல்வமும், வறுமையும் ஓரிடத்திலேயே இருக்காது
50. குடைநிழலில் இருந்து குஞ்சரம் ஊர்ந்தோர்
நடைமெலிந்து ஓர்ஊர் நண்ணினும் நண்ணுவர்
யானைமீதமர்ந்து வெண்கொற்றக்குடையின் கீழ் சென்றோரும், பிழைப்புக்காக வேற்றூருக்கு தள்ளாடி நடந்தே செல்ல நேரிடும்.
51. சிறப்பும் செல்வமும் பெருமையும் உடையோர்
அறக்கூழ்ச் சாலை அடையினும் அடைவர்
சிறப்பும் செல்வமும் பெருமையும் உள்ளவர்களும் உணவிற்கு தர்ம சத்திரத்தை அடையும் காலம் வரலாம்.
52. அறத்திடு பிச்சை கூவி இரப்போர்
அரசோடு இருந்து அரசாளினும் ஆளுவர்
பிறர் தர்மத்திற்காக இடும் பிச்சையை கேட்டு வாங்கி உண்போரும் அரசராகும் காலம் வரலாம்
53. குன்று அத்தனை இருநிதியைப் படைத்தோர்
அன்றே பகலே அழியினும் அழிவர்
இரு பெரு மலையளவு செல்வம் உள்ளவர்களும் ஒரே பகலில் அழிந்தாலும் அழிந்து விடுவர்
54. எழுநிலை மாடம் கால்சாய்ந்து உக்குக்
கழுதை மேய்பாழ் ஆயினும் ஆகும்
ஏழடுக்கு மாட மாளிகையும் அடியோடு சாய்ந்து கழுதை மேயும் பாழ் நிலமானாலும் ஆகும்.
55. பெற்றமும் கழுதையும் மேய்ந்த அப்பாழ்
பொற்றொடி மகளிரும் மைந்தரும் கூடி
நெற்பொலி நெடுநகர் ஆயினும் ஆகும்
காளை மாடும், கழுதையும் மேய்ந்து கொண்டிருந்த பாழ்நிலமும், பொன் வளையல்கள் அணிந்த மகளிரும், ஆண்களும் கூடி வாழும் நெற்குவியல் மிக்க பெரு நகரமானாலும் ஆகலாம். 
56. மண அணி அணிந்த மகளிர் ஆங்கே
பிண அணி அணிந்து தம்கொழுநரைத் தழீஇ
உடுத்த ஆடை கோடியாக
முடிந்த கூந்தல் விரிப்பினும் விரிப்பர்.
கல்யாண ஆடை அணிந்த மகளிரும் அன்றே அதே ஆடை கோடி ஆடையாகி விதவைக் கோலம் பூண்டு, தன் கணவனைத் தழுவி முடிந்த கூந்தலை விரித்து அழுதாலும் அழுவர். 
57. இல்லோர் இரப்பதும் இயல்பே இயல்பே - இல்லாதவர் பிச்சை கேட்பது இயற்கையே
58. இரந்தோர்க்கு ஈவதும் உடையோர் கடனே - இல்லையென்று பிச்சையெடுப்பவர்க்கு பிச்சையிடுவது செல்வம் உடையவர்க்குக் கடமையே.
59. நல்ல ஞாலமும் வானமும் பெறினும்
எல்லாம் இல்லை இல் இல்லோர்க்கே
பூமியும், வானும் அடைந்தாலும் மனையாள் இல்லாதவர் ஒன்றும் இல்லாதவரே
60. தறுகண் யானை தான் பெரிது ஆயினும்
சிறுகண் மூங்கில் கோற்கு அஞ்சுமே
அச்சமில்லாத பெரிய யானையும், சிறு கணுக்களை உடைய மூங்கில் கோலுக்கு அஞ்சும்.
61. குன்றுடை நெடும் காடு ஊடே வாழினும்
புன் தலைப் புல்வாய் புலிக்கு அஞ்சுமே
மலைகளோடு கூடிய பெருங்காட்டில் வாழ்ந்தாலும், சிறுதலை உடைய மானானது புலிக்கு அஞ்சும்
62. ஆரையாம் பள்ளத்து ஊடே வாழினும்
தேரை பாம்பிற்கு மிக அஞ்சுமே
ஆரைப்பூண்டு மிகுந்த பள்ளத்தில் வாழ்ந்தாலும் தேரைக்கு பாம்பென்றால் பயமே.
63. கொடுங்கோல் மன்னர் வாழும் நாட்டில் 
கடும்புலி வாழும் காடு நன்றே
கொடுங்கோல் ஆட்சி செய்யும் நாட்டை விட, கடும் புலி வாழும் காடு நல்லது.
64. சான்றோர் இல்லா தொல் பதி இருத்தலின் 
தேன் தேர் குறவர் தேயம் நன்றே
சான்றோர் இல்லாத பழைய ஊரை விட, தேனைத் தேடித் திரியும் குறவர் நாடு நல்லது
65. காலையும் மாலையும் நான்மறை ஓதா
அந்தணர் என்பர் அனைவரும் பதரே - இருவேளையும் வேதம் ஓதாத அந்தணர் பதரே
66. குடி அலைத்து இரந்து வெங்கோலோடு நின்ற 
முடியுடை இறைவனாம் மூர்க்கனும் பதரே
இறைவனுக்கு ஒப்பான அரசனும், குடிமக்களை வருத்தி அவர் பொருள் பறித்து கொடுங்கோலாட்சி செய்தால் அந்த மூர்க்கனும் பதரே
67. முதல் உள பண்டம் கொண்டு வாணிபம் செய்து 
அதன் பயன் உண்ணா வணிகரும் பதரே
மூலதனம் இருந்தும் அதனால் வாணிபம் செய்து உண்ணாத வணிகரும் பதரே
68. வித்தும் ஏரும் உளவா இருப்ப
எய்த்து அங்கிருக்கும் ஏழையும் பதரே
விதையும், ஏரும் தயாராக இருந்தும், அதனைக் கொண்டு உழவாத சலித்திருக்கும் உழவனும் பதரே
69. தன் மனையாளைத் தாய் மனைக்கு அகற்றிப் 
பின்பு அவள் பாராப் பேதையும் பதரே
மனைவியை அவள் தாய் வீட்டுக்குத் துரத்தி விட்டு, திரும்பியும் பார்க்காத மடையனும் பதரே.
70. தன் மனையாளைத் தனி மனை இருத்தி
பிறர் மனைக்கு ஏகும் பேதையும் பதரே.
மனைவியைத் தனியே வீட்டில் விட்டு விட்டு, அடுத்தவளைத் தேடும் மடையனும் பதரே
71. தன் ஆயுதமும் தன் கையிற் பொருளும்
பிறன் கையில் கொடுக்கும் பேதையும் பதரே
தொழிலுக்கு வேண்டிய தன் கருவியையும், தன் செல்வத்தையும் அடுத்தவனிடம் கொடுக்கும் மடையனும் பதரே
72. வாய்ப் பறையாகவும் நாக்கு அடிப்பாகவும்
சாற்றுவது ஒன்றைப் போற்றிக் கேண்மின்
வாயையே பறையாகவும், நாக்கை அடிக்கும் கோலாகவும் கொண்டு அறிவுரை கூறும் சான்றோர் கூற்றைப் போற்றி கேட்க வேண்டும்
73. பொய்யுடை ஒருவன் சொல் வன்மையினால்
மெய் போலும்மே மெய் போலும்மே
சொல் வன்மையுடைய ஒருவன் சொல்லும் பொய்யும் மெய் போலவே தோன்றும்
74. மெய்யுடை ஒருவன் சொல்ல மாட்டாமையால்
பொய் போலும்மே பொய் போலும்மே
பேச்சுத் திறமையில்லாத ஒருவன் சொல்லும் மெய்யும் பொய் போலவே தோன்றும்
75. இருவர் தம் சொல்லையும் ஏழுதரம் கேட்டே
இருவரும் பொருந்த உரையார் ஆயின்
மனுமுறை நெறியின் வழக்கிழந்தவர் தாம்
மனமுற மறுகி நின்று அழுத கண்ணீர்
முறையுறத் தேவர் மூவர் காக்கினும்
வழி வழி ஈர்வதோர் வாளாகும்மே
இருதரப்பினர் கூறுவதையும் பலமுறைக் கேட்டும், இருவரும் ஒப்ப நீதி கூறாவிடில், வழக்கில்  தோல்வியுற்றவர் மனமாற அழும் கண்ணீர் நீதி உரைப்பவர் தலைமுறைகளையும் மும்மூர்த்திகளும் முறையாகக் காத்தாலும் அழித்துவிடும்
76. பழியா வருவது மொழியா தொழிவது - நமக்குப் பழிவரும் எந்த சொல்லையும் சொல்லாது விட்டொழிக்க வேண்டும்
77. சுழியா வருபுனல் இழியா தொழிவது - சுழலாக வரும் நீர் வெள்ளத்தில் இறங்கக் கூடாது
78. துணையோடு அல்லது நெடுவழி போகேல் - தனியாகத் தொலைதூரப் பயணம் செய்யக் கூடாது.
79. புணைமீது அல்லது நெடும்புனல் ஏகேல் - தெப்பத்தின் மேல் செல்லாமல், நீண்ட பெரும் நீரோட்டத்தில் நீந்தக் கூடாது.
80. எழில் ஆர் முலை வரி விழியார் தந்திரம்
இயலாதன கொடு முயல்வு ஆகாதே.
அழகான தனங்களையும், மை தீட்டிய கண்களையும் கொண்ட மாதர் தந்திரங்களில் மயங்கித் தகாத கொடுங்கார்யங்களில் இறங்கக் கூடாது
81. வழியே ஏகுக வழியே மீளுக - நல்ல நேர்மையான வழியிலேயே சென்று, வர வேண்டும்
82. இவை காண் உலகிற்கு இயலாம் ஆறே - இவையே உலகில் நடந்து கொள்ளும் முறை.

ஆத்திச்சூடி - ஔவையார் - 108

ஆத்திச்சூடி - ஔவையார் - 108

ஆத்திச்சூடி - ஔவையார் - 108

ஆத்திச் சூடி அமர்ந்த தேவனை
ஏத்தி ஏத்தி தொழுவோம் யாமே.
- அத்திப்பூவனிந்திருக்கும் சிவனின் பிள்ளையாரை தொழுவோம் நாம்

1. அறம்செய விரும்பு - அறம்(தர்மமான, ந்யாயமான செயல்கள்) செய்ய விரும்பு (ராமன், யுதிஷ்ட்ரன்)
2. ஆறுவது சினம் - கோபத்தை அடக்கு (விச்வாமித்ரர், ஏகநாதர்)
3. இயல்வது கரவேல் - இயன்ற உதவியை செய்யாமலிருக்காதே(நீலகண்ட நாயனார், பட்டினத்தார்)
4. ஈவது விலக்கேல் - ஈகையை(தான, தர்மங்கள்) விட்டுவிடாதே (கர்ணன், கடையெழு வள்ளல்கள்)
5. உடையது விலம்பேல் -  உன் உடைமைகளைப்(நக்ஷத்ரம், சொத்து, குடும்ப ரஹஸ்யங்கள் போன்றவை) பற்றி யாரிடமும் சொல்லாதே (நிகும்பலா யாகம், துரியோதனன் காந்தாரியிடம் செல்லும்போது க்ருஷ்ணனை சந்தித்தது)
6. ஊக்கமது கைவிடேல் - தடைகளைக் கண்டு உற்சாகத்தை விட்டு விடாதே (ஹரிச்சந்த்ரன்)
7. எண்ணெழுத் திகழேல் - அறிவியலாராய்ச்சிக்கு அடிப்படையான எண்ணையும், இலக்கிய வளர்ச்சிக்கு அடிப்படையான எழுத்தையும் இகழாதே.  இவற்றைக் கற்றுத் தேர். (பூரி ஆச்சார்யாள், ரிஷிகள்)
8. ஏற்ப திகழ்ச்சி - யாசிப்பது இகழ்வானது.
9. ஐயமிட் டுண் - பிறர்க்கு உணவிட்டு நீ உண்.
10. ஒப்புற வொழுகு - உலகத்தின் போக்கோடு ஒத்து வாழ்.
11. ஓதுவ தொழியேல் - கல்வி எல்லையில்லாதது. கற்றுக் கொண்டேயிரு.
12. ஔவியம் பேசேல் - கொள் சொல்லாதே
13. அஃகஞ் சுருக்கேல் - அளவைக் குறைத்து விற்பனை செய்யாதே.
14. கண்டொன்று சொல்லேல் - கண்டதை விட்டு வேறொன்றை சொல்லாதே. திரித்துக் கூறுதல்.
15. ங போல்வளை - உலகின் நெளிவு, சுளிவுகளை அனுசரித்து நடந்து கொள்.
16. சனி நீராடு - சனிக்கிழமைகள் தோறும் எண்ணை தேய்த்துக் குளி
17. ஞயம்பட உரை - ஏற்கும் வகையில் இனிமையாக உரை
18. இடம்பட விடேல் - தேவைக்கு அதிகமாக இடம் விட்டு வீட்டைக் கட்டாதே. (பராமரிக்கக் கடினமாகப் போகும்)
19. இணக்கமறிந்து இணங்கு - ஆராய்ந்த பின் நட்பு கொள்.
20. தந்தை தாய் பேண் - தாய், தந்தையரை அன்போடுக் காப்பாற்று.
21. நன்றி மறவேல் - செய்த நன்றியை மறந்து விடாதே.
22. பருவத்தே பயிர்செய் - காலமறிந்து பயிரை விதை. (கார்யத்தைத் தொடங்கு)
23. மண்பறித் துண்ணேல் - பிறர் நிலத்தை அபகரித்து, அதனால் வாழ்க்கை நடத்தாதே.
24. இயல்பலாதன செயேல். - இயற்கைக்கு மாறாக செயல்படாதே. (ஸ்வதர்மம்)
25. அரவம் ஆடேல் - பாம்புடன் விளையாடாதே.
26. இலவம் பஞ்சில் துயில் -  இலவம் பஞ்சில் செய்த படுக்கையில் உறங்கு. (குளிர்ச்சியானது, ம்ருதுவானது)
27. வஞ்சகம் பேசேல் - தீய்மையான, பொய்யான வார்த்தைகளை பேசாதே
28. அழகலாதன செயேல் - இழிவான, உன்னைத் தாழ்மை படுத்தும் செயல்களை செய்யாதே
29. இளமையில் கல் - கவலையில்லாத, எளிதில் பதியும், துடிப்பான இளமைப் பருவத்தில் பயில்.
30. அரனை மறவேல் - சிவபெருமானைத் தொழு. அவனை மறக்காதே.
31. அனந்தம் ஆடேல் - கடலில் விளையாடாதே
32. கடிவது மற - கோபத்தை மறந்தே விடு.
33. காப்பது விரதம் - உயிர் காப்பதை விரதமாக, நோன்பாகக் கொள்.
34 கிழமைப் பட வாழ் - உன் வாழ்க்கை எவர்க்கும் உபயோகப்படுமாறு வாழ்.
35. கீழ்மை அகற்று - தாழ்மையான செயல்களை உன் வாழ்க்கையிலிருந்து அகற்று.
36. குணமது கைவிடேல் - நீ எப்படி இருக்க வேண்டுமோ அந்த குணத்தை விட்டு விடாதே.
37, கூடிப் பிறியேல் - ஆய்ந்து சேர்ந்தவர்களைப் பிரிந்து விடாதே.
38. கெடுப்பது ஒழி - தீங்கு செயல்களை செய்யாதே
39 கேள்வி முயல் - அறிவை வளர்த்துக் கொள்ள முயற்சி செய்
40. கைவினை கரவேல் - உனக்குத் தெரிந்த கைத்தொழிலை விட்டு விடாதே
41. கொள்ளை விரும்பேல் - பிறர் பொருளை விரும்பாதே
42. கோதாட்டு ஒழி - தீங்கான விளையாட்டுகளில் ஈடுபடாதே.
43. சக்கர நெறி நில் - அரசாங்க வழிப்படி நட.
44. சான்றோர் இனத்திரு - நல்லவர் கூட்டத்தோடு இரு.
45, சித்திரம் பேசேல் - கற்பனையான பொய் வார்த்தைகளைப் பேசாதே.
46. சீர்மை மறவேல் - உன்னை உயர்த்தும் ஒழுக்கமான செயல்களை மறக்காதே
47, சுளிக்க சொல்லேல் - பிறர் வெறுக்கும்படியான வார்த்தைகளை சொல்லாதே
48, சூது விரும்பேல் - ஏமாற்றும், ஏமாறும் சூதாட்டங்களில் ஈடுபடாதே
49. செய்வன திருந்தச் செய் - செய்யும் செயல்களைக் குறையின்றி செய்
50. சேரிடம் அறிந்து சேர் - நாம் இருக்க வேண்டிய நல்லோர் இடம் இதுதானா என்பதை அறிந்து சேர்.
51. சை எனத்திரியேல் - பிறர் சீ என வெறுக்கும்படி நடவாதே
52. சொல் சோர்வு படேல் - நீ தளர்வடையும்படியான தேர்வு செய்யாத வார்த்தைகளை உபயோகிக்காதே
53. சோம்பித் திரியேல் - வேலையின்றி, அதுபற்றி கவலையுமின்றி சோம்பேரித்தனமாக இருக்காதே.
54. தக்கோன் எனத்திரி - தகுதியானவனாக நடந்து கொள்
55. தானமது விரும்பு - தான கார்யங்களைச் செய்வதை விரும்பு
56. திருமாலுக்கு அடிமை செய் - திருமாலுக்குத் தொண்டு செய்.
57. தீவினை யகற்று - தீச்செயல்களைச் செய்யாதே
58. துன்பத்திற்கு இடங்கொடேல் - துன்பத்தில் ஆழ்த்தும் செயல்களைச் செய்து விடாதே. துன்பத்தை ஆராய்ந்து கொண்டே இருக்காதே
59. தூக்கிவினை செய் - சிந்தித்து செயல்படு.
60. தெய்வம் இகழேல் - கடவுள் நிந்தனை செய்யாதே
61. தேசத்தோடு ஒத்து வாழ் - ஊரோடு ஒத்து வாழ்
62. தையல் சொல் கேளேல் - சிறு விஷயங்களை பொருட்படுத்தும், இவ்வுலக சுகங்களில் ஆசை கொள்ளும் குணத்தையே இயல்பாகக் கொண்ட பெண்கள் சொல்லை கேட்காதே
63, தொண்மை மறவேல் - உன் உயர்வான வரலாற்றை மறவாதே.
64. தோற்பன தொடரேல் - தோல்வி நிச்சயம் என்று தெரிந்த செயல்களைச் செய்யாதே
65. நன்மை கடைபிடி - நல்ல கார்யங்கள் செய்வதை விட்டு விடாதே
66, நாடு ஒப்பன செய் - நாட்டு நன்மையில் முடியும் கார்யங்களைச் செய்
67, நிலையில் பிரியேல் - உயர்வான உன் நிலையிருந்து இறங்கி விடாதே.
68. நீர்விளை யாடேல் - தண்ணீரில் விளையாதே
69. நுண்மை நுகரேல் - தீங்கான உணவுகளை உட்கொள்ளாதே
70. நூல் பல கல் - பல நூல்களைக் கற்று அறிவை வளர்த்துக் கொள்
71. நெற்பயிர் விளை - நெல் பயிரை விவசாயம் செய்
72. நேர்பட ஒழுகு - நேர்மையாக நடந்து கொள்
73, நைவினை நணுகேல் - அழிவுச் செயல்களின் பக்கம் போகாதே
74. நொய்ய உரையேல் - பயனில்லாத சொற்களைப் பேசாதே
75. நோய்க்கு இடங்கொடேல் - வ்யாதி வராமல் உடலைப் பார்த்துக் கொள்
76. பழிப்பன பகரேல் - பிறர் பழிக்கும் வார்த்தைகளை கூறாதே
77. பாம்போடு பழகேல் - பாம்போடு பழகாதே
78. பிழைபடச் சொல்லேல் - குற்றமில்லாமல் கருத்துகளையும், வார்த்தைகளையும் பேச வேண்டும்
79. பீடுபெற நில் - பெருமையடையும் விதத்தில் நடந்து கொள்
80. புகழ்ந்தாரைப் போற்றி வாழ் - புகழ் பெற்ற பெரியோரைப் போற்றி, அந்த வழியில் நட
81. பூமி திருத்தி உண் - பூமியை சீர் செய்து, விவசாயம் செய்து உண்
82. பெரியோரை துணை கொள் - பெரியவர்களை எப்போதும் துணையாக வைத்துக் கொள்
83. பேதைமை யகற்று - அறியாமையை அகற்றிக் கொள்
84. பையலோடு இணங்கேல் - தீய சிறுவர்களோடு சேராதே
85. பொருள்தனை போற்றி வாழ் - வீண் செலவின்றி, பொருள்களைப் பாதுகாத்துக் கொண்டு வாழ்
86. போர்த் தொழில் புரியேல் - சண்டை, சச்சரவுகளிலே காலத்தைக் கழிக்காதே
87. மனந் தடுமாறேல் - எந்நிலையிலும் மனத்தைத் தளர விடாதே
88. மாற்றானுக் கிடங்கொடேல் - பகைவனையே உள்ளே விடாதே
89. மிகைபடச் சொல்லேல் - ஒன்றுக்கு இரண்டாகச் சொல்லாதே.
90. மீதூண் விரும்பேல் - அளவுக்கு மிகுதியாக உண்ணாதே
91. முனை முகத்து நில்லேல் - சண்டை, சச்சரவுகளிலேயே குறியாக இருக்காதே
92. மூர்க்கரோடு இணங்கேல் - யோசனையில்லாத முரடர்களோடு சேராதே
93. மெல்லினல்லாள் தோள்சேர் - மென்மையான குணமுடைய நல்லவளை மணந்து கொள்
94. மேன்மக்கள் சொல்கேள் - உயர்ந்தோர் சொல்கேள்
95. மைவிழியார் மனையகல் - ஒழுக்கமில்லாத பெண்கள் இருக்குமிடம் செல்லாதே.
96. மொழிவது அறமொழி - சந்தேகத்துக்கிடமில்லாத நல்ல சொற்களையே கூறு
97. மோகத்தை முனி - பேராசையை விரட்டி விடு
98. வல்லமை பேசேல் - உன் திறமையை நீயே புகழ்ந்து பேசிக்கொண்டிருக்காதே
99. வாது முற்கூறேல் - வீண்வாதங்களில் முற்படாதே
100. வித்தை விரும்பு - கலைகளை விரும்பு
101. வீடு பெற நில் - மோக்ஷத்தை அடையும் நல்ல வழியிலே செல்
102. உத்தமனா யிரு - நல்லவனா யிரு.
103. ஊருடன் கூடிவாழ் - ஊரோடு கூடி வாழ்
104. வெட்டெனப் பேசேல் - கடுமையாகப் பேசாதே
105. வேண்டி வினை செய்யேல் - பிறருக்குத் திட்டமிட்டு தீங்கு செய்யாதே
106. வைகறைத் துயிலெழு - அதிகாலையிலேயெ தூக்கத்தை விட்டு எழுந்து கொள்
107. ஒன்னாரைத் தேறேல் - பகைவரை நம்பாதே
108. ஓரம் சொல்லேல் - ஏற்றத் தாழ்வாக, ஒருவர் சார்பாகப் பேசாதே.

மூதுரை - ஔவை - 30

மூதுரை - ஔவை - 30

மூதுரை - ஔவை - 30
வாக்கு உண்டாம் நல்ல மனம் உண்டாம் மாமலராள்
நோக்கு உண்டாம் மேனிநுடங்காது - பூக்கொண்டு
துப்பார் திருமேனித் தும்பிக்கை யான் பாதம்
தப்பாமல் சார்வார் தமக்கு
பொருள்: பூக்களைக் கொண்டு சிவந்த மேனியுடைய விநாயகரது
பாதங்களைத் துதிப்பவர்க்கு வாக்குத் திறமையும், நல்ல மனமும்,
பெருமலரை உடைய லக்ஷ்மியின் கடாக்ஷமும், நோயற்ற வாழ்வும்
கிடைக்கும்

1. நன்றி ஒருவர்க்குச் செய்தக்கால் அந்நன்றி
'என்று தருங்கொல்?' எனவேண்டாம் - நின்று
தளரா வளர்தெங்கு தாளுண்ட நீரைத்
தலையாலே தான்தருத லால்.
பொருள்: ஒருவர்க்கு உதவி செய்யும்போது, அதற்கு ப்ரதியுபகாரமும்,
நன்றியும் எப்போது கிடைக்கும் என்று கருதி செய்யக்கூடாது. 
எப்படிப்பட்ட நீரை வேர் மூலம் உண்டாலும், நன்கு தளராது
வளர்ந்துள்ள தென்னை மரம் அந்நீரை சுவையான இளநீராக தந்து
விடும்.  அதுபோல ஒருவர்க்கு செய்த சிறு உதவியும் பெரிய
விதத்தில் நமக்கு ஒரு காலம் நிச்சயம் நன்மை பயக்கும்.

2. நல்லார் ஒருவர்க்குச் செய்த உபகாரம்
கல்மேல் எழுத்துப் போல் காணுமே - அல்லாத
ஈரமிலா நெஞ்சத்தார்க்கு ஈந்த உபகாரம்
நீர்மேல் எழுத்துக்கு நேர்
பொருள்: நல்லவர்களுக்கு செய்யும் உதவி, கல்லின் மேல்
எழுத்தைச் செதுக்குவது போன்றது.  அது எவரும் அறியும்
வண்ணம் என்றும் நிலைத்திருக்கும்.  அப்படியல்லாது
இரக்கமற்றவர்களுக்கு செய்யும் உதவி எவர்க்கும் பயன்தராது. 
அது நீரின் மேல் எழுதும் எழுத்துக்களைப் போன்று பயனின்றி
நிலைக்காது போகும்.

3. இன்னா இளமை வறுமை வந்து எய்தியக் கால்
இன்னா அளவில் இனியவும் - இன்னாத
நாளல்லா நாள் பூத்தநன் மலரும் போலுமே
ஆளில்லா மங்கையர்க்கு அழகு
பொருள்: இளமையில் வறுமையும், இயலாத முதுமையில் செல்வமும்
பெற்றால் அதனால் துன்பமே.  அனுபவிக்க முடியாது.  அது
பருவமில்லாத காலங்களில் பூக்கும் பூக்களைப் போன்றது.  அதைப்
போல் துணைவனில்லாத பெண்களின் அழகும் வீணே.

4. அட்டாலும் பால் சுவையில் குன்றாது அளவளாய்
நட்டாலும் நண்பு அல்லார் நண்பு அல்லர்
கெட்டாலும் மேன் மக்கள் மேன் மக்களே சங்கு
சுட்டாலும் வெண்மை தரும்
பொருள்: நற்பண்பு இல்லாதோரிடம் நன்கு பழகினாலும் அவர்கள்
நண்பர்களாக மாட்டார்கள்.  நம் நிலை தாழ்ந்தாலும்
நற்பண்புள்ளோர் சிறந்தவர்களாகவே பழகுவர். அவர்கள் நட்பு
எவ்வளவு காய்ச்சினாலும் சுவை குன்றாத பாலைப் போன்றது. 
தீயிலிட்டு சுட்டாலும் மேலும் மேலும் வெளுக்கும் சங்கினைப்
போன்றது அவர் நட்பு.

5. அடுத்து முயன்றாலும் ஆகும் நாள் அன்றி
எடுத்த கருமங்கள் ஆகா - தொடுத்த
உருவத்தால் நீண்ட மரங்கள் எல்லாம்
பருவத்தால் அன்றிப் பழா
பொருள்: கிளைகளோடு கூடிய நீண்ட மரங்களும் பருவத்தில்
மட்டும் பழங்களைத் தரும்.  அது போல மேன்மேலும் முயன்றாலும்
நாம் செய்யும் கார்யங்கள் தகுந்த காலம் கூடினால் மட்டுமே பயன்
தரும்.

6. உற்ற இடத்தில் உயிர் வழங்கும் தன்மையோர்
பற்றலரைக் கண்டால் பணிவரோ? கல் தூண்
பிளந்து இறுவது அல்லால் பெரும்பாரம் தாங்கின்
தளர்ந்து வளையுமோ தான்
பொருள்: கல் தூண் ஓரளவுக்கு மேல் பாரத்தை ஏற்றினால்
உடைந்து விழுந்து விடுமேயல்லாது, வளைந்து போகாது.  அது
போலவே மானக்குறைவு ஏற்பட்டால் உயிரை விட்டு விடும்
தன்மையுள்ளவர்கள் எதிரிகளைக் கண்டால் பணிவதில்லை.

7. நீர் அளவே ஆகுமாம் நீர் ஆம்பல்; தான் கற்ற
நூல் அளவே ஆகுமாம் நுண் அறிவு - மேலைத்
தவத்து அளவே ஆகுமாம் தான் பெற்ற செல்வம்
குலத்து அளவே ஆகும் குணம்
பொருள்: அல்லிப்பூ நீரின் அளவு எவ்வளவு இருக்கிறதோ
அவ்வளவே வளரும்.  நாம் கற்ற நூல்களின் அளவே நம் அறிவு. 
முற்பிறப்பில் செய்த புண்ய கார்யங்களின் அளவே நாம் இப்போது
அனுபவிக்கும் செல்வம்.  குணம் நாம் தோன்றிய குலத்தின்
அளவே.

8. நல்லாரைக் காண்பதுவும் நன்றே; நலம் மிக்க
நல்லார் சொல் கேட்பதுவும் நன்றே - நல்லார்
குணங்கள் உரைப்பதுவும் நன்றே அவரோடு
இணங்கி இருப்பதுவும் நன்று.
பொருள்: நல்லவர்களைக் காண்பதும், நமக்கு நன்மை பயக்கும்
அவர் சொல்லைக் கேட்பதுவும், அவர்கள் குணங்களை
மற்றவரிடத்தில் சொல்வதுவும், அவர்களோடு சேர்ந்து இருப்பதுவும்
நல்லது.

9. தீயாரைக் காண்பதுவும் தீதே; திரு அற்ற
தீயார் சொல் கேட்பதுவும் தீதே - தீயார்
குணங்கள் உரைப்பதுவும் தீதே; அவரோடு
இணங்கி இருப்பதுவும் தீது
பொருள்: தீயவர்களைப் பார்ப்பதும், பயனற்ற அவர் சொல்லைக்
கேட்பதுவும், அவர்களைப் பற்றி அடுத்தவர்களிடத்தில்
சொல்வதுவும், அவர்களோடு சேர்ந்து இருப்பதுவும் நமக்குக்
கெடுதியே.

10. நெல்லுக்கு இறைத்த நீர் வாய்க்கால் வழி ஓடிப்
புல்லுக்கும் ஆங்கே பொசியுமாம் - தொல் உலகில்
நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர் பொருட்டு
எல்லார்க்கும் பெய்யும் மழை
பொருள்:  உழவன் நெல்லுக்குப் பாய்ச்சும் நீர் அங்கிருக்கும்
புல்லுக்கும் பயனைத் தரும்.  அது போலவே இந்தப் பழமையான
உலகில் நல்லவர் ஒருவர்க்காகப் பெய்யும் மழை (பலன்கள்)
எல்லாருக்குமே பயனைத் தரும்.

11. பண்டு முளைப்பது அரிசியே ஆனாலும்
விண்டு உமி போனால் முளையாதாம் கொண்ட பேர்
ஆற்றல் உடையார்க்கும் ஆகாது அளவின்றி
ஏற்றம் கருமம் செயல்
பொருள்:  நமக்குப் பயன் தருவது கடைசியில் அரிசியே
ஆனாலும், அது உமி இன்றி முளைப்பதில்லை.  அது போலவே
பேராற்றல் உடையவர்கள் செய்யும் செயலும் அடுத்தவர்
துணையின்றி முடிவதில்லை.

12. மடல் பெரிது தாழை; மகிழ் இனிது கந்தம்
உடல் சிறியர் என்று இருக்க வேண்டா - கடல் பெரிது
மண்ணீரும் ஆகாது; அதன் அருகே சிற்றூறல்
உண்ணீரும் ஆகிவிடும்
பொருள்: தாழம்பூவின் மடல் பெரிதாக இருந்தாலும் வாசம்
தருவதில்லை.  ஆனால் அதனின் சிறிய மகிழம்பூவோ நல்ல
வாசனையைத் தருகிறது.  பெருங்கடலின் நீர் துணி தோய்க்கக் கூட
உதவுவதில்லை, ஆனால் அதனருகிலேயே தோன்றும் சிறு ஊற்று
குடிப்பதற்கும் நல்ல நீரைத் தருகிறது.  எனவே உருவத்தை வைத்து
ஒருவரை எடை போடக் கூடாது.

13. கவையாகிக் கொம்பாகிக் காட்டகத்தே நிற்கும்
அவையல்ல நல்லமரங்கள் - சபை நடுவே
நீட்டு ஓலை வாசியா நின்றான் குறிப்பு அறிய
மாட்டாதவன் நன் மரம்
பொருள்: கிளைகளோடும், கொம்புகளோடும் காட்டில் நிற்பவை
மரங்கள் அல்ல.  சபையின் நடுவே ஒருவர் தரும் ஓலையில்
எழுதியிருப்பதைப் படிக்கத் தெரியாதவனும், அடுத்தவர் மனதை
அறியாதவனுமே மரம் போன்றவன்.

14. கான மயில் ஆடக் கண்டிருந்த வான் கோழி
தானும் அதுவாக பாவித்துத் - தானும் தன்
பொல்லாச் சிறகை விரித்து ஆடினாற் போலும்
கல்லாதான் கற்ற கவி
பொருள்: காட்டில் மயில் ஆடுவதைப் பார்த்த வான்கோழி உடனே
தன்னையும் அதைப் போலவே நினைத்து தன்னுடைய அழகில்லாத
சிறகை விரித்து ஆடுவதை போன்றதே, கல்வி கற்காதவன்
சொல்லும் கவிதையும், அதனால் ஒரு பயனும் இல்லை.  விஷயமும்
இல்லை.

15. வேங்கை வரிப்புலி நோய் தீர்த்த விடகாரி
ஆங்கு அதனுக்க ஆகாரம் ஆனாற்போல பாங்கு அறியா
புல் அறிவாளர்க்குச் செய்த உபகாரம்
கல்லின் மேல் இட்ட கலம்
பொருள்: புலிக்கு நோயைக் குணமாக்கிய விஷத்தைப் போக்கும்
வைத்யன் உடனே அதற்கே உணவாவது நிச்சயம், அதைப்
போன்றதே நன்றி அறியாத அற்பர்களுக்கு நாம் செய்யும்
உதவியும். கல்லின் மேல் எறியப்பட்ட பானையைப் போல அந்த
உதவியும் நம்மையே உடன் அழித்து விடும்.

16. அடக்கம் உடையார் அறிவிலர் என்று எண்ணிக்
கடக்கக் கருதவும் வேண்டா - மடைத் தலையில்
ஓடுமீன் ஓட உறுமீன் வரும் அளவும்
வாடியிருக்குமாம் கொக்கு
பொருள்: நீர் பாயும் தலை மடையில் பல சிறு மீன்கள் ஓடிக்
கொண்டிருந்தாலும், கொக்கு வாடியிருப்பதைப் போலக் காத்துக்
கொண்டிருக்கும்.  எது வரை? தனக்குரிய பெரிய மீன் வரும் வரை.
அதைப் போலவே அறிஞர்களின் அடக்கமும்.  அதைக் கண்டு
அவர்களை அலக்ஷ்யம் செய்து வென்று விட நினைக்கக்கூடாது.

17. அற்ற குளத்தில் அறு நீர்ப்பறவை போல்
உற்றுழித் தீர்வார் உறவு அல்லர்; அக்குளத்தில்
கொட்டியும் ஆம்பலும் நெய்தலும் போலவே
ஒட்டி உறுவார் உறவு
பொருள்:  குளத்தில் நீர் வற்றிய உடன் விலகிச் செல்லும்
பறவைகள் போல, நமக்குத் துன்பம் வந்தபோது நம்மை விட்டு
விலகிச் செல்பவர்கள் உறவினர் அல்லர்.  அந்தக் குளத்திலேயே
அப்போதும் சேர்ந்து வாடும் கொட்டி, அல்லி, நெய்தல்
கொடிகளைப் போல, நம்முடனேயே நம் துன்பங்களையும் பகிர்ந்து
கொள்பவர்களே நம் உறவு.

18. சீரியர் கெட்டாலும் சீரியரே; சீரியர் மற்று
அல்லாதார் கெட்டால் அங்கு என்னாகும்? - சீரிய
பொன்னின் குடம் உடைந்தால் பொன்னாகும்; என் ஆகும்
மண்ணின் குடம் உடைந்தக் கால்?
பொருள்:  தங்கத்தால் ஆன பானை உடைந்து சிதறினால், அதன்
சிதறலும் தங்கமே.  ஆனால் மண்பானை உடைந்து போனால்?
அதைப் போன்றதே சிறந்த பண்புடையவர்களுக்கும்,
மற்றவர்களுக்கும் உண்டாகும் தாழ்வும்.

19. ஆழ அமுக்கி முகக்கினும் ஆழ்கடல் நீர்
நாழி முகவாது நானாழி - தோழி
நிதியும் கணவனும் நேர் படினும் தம்தம்
விதியின் பயனே பயன்.
பொருள்:  தோழி! எவ்வளவு தான் அமுக்கி, பெரும் கடலிலே
முகந்தாலும், ஒரு நாழி (படி) அளவுள்ள பாத்ரம் நான்கு படி நீரை
முகவாது.  நல்ல கணவனும், செல்வமும் நிறைந்திருந்தும் நமக்குக்
கிடைக்கும் சுகத்தின் அளவும் அதைப் போன்றதே.  அது நம் முன்
ஜன்ம நல் வினைகளின் அளவைப் பொறுத்தது.

20. உடன் பிறந்தார் சுற்றத்தார் என்று இருக்க வேண்டா
உடன் பிறந்தே கொல்லும் வியாதி - உடன் பிறவா
மாமலையில் உள்ள மருந்தே பிணி தீர்க்கும்
அம் மருந்து போல் வாரும் உண்டு.
பொருள்:  வ்யாதி நம்முடனேயே பிறந்து நம்மைக் கொன்று
விடுகிறது.  எனவே உடன் பிறந்தோர் எல்லாரையும் நம் உறவு
என்று நினைக்க முடியாது.  உடன் பிறக்காது எங்கோ பெரிய
மலையில் இருக்கும் மருந்து நம் வ்யாதியைத் தீர்ப்பது போல, 
அன்னியரும் நமக்கு நன்மை தருபவராக இருக்கக் கூடும்.

21. இல்லாள் அகத்து இருக்க இல்லாதது ஒன்று இல்லை
இல்லாளும் இல்லாளே ஆமாயின் - இல்லாள்
வலி கிடந்த மாற்றம் உரைக்குமேல் அவ்இல்
புலி கிடந்த தூறாய் விடும்.
பொருள்: நல்ல மனைவி மட்டும் அமைந்து விட்டால் அந்த
இல்லத்தில் இல்லாதது என்று எதுவுமே இல்லை.  ஆனால் அந்த
இல்லாள் (மனைவி) குணமில்லாதவளாக (இல்லாள்) இருந்து
விட்டாலோ, கடுமையான எதிர் வார்த்தைகள் பேசி விட்டாலோ
அந்த இல்லம் புலியின் குகை போலாகி விடும்.

22. எழுதியவாறே தான் இரங்கும் மட நெஞ்சே!
கருதியவாறு ஆமோ கருமம்? - கருதிப் போய்க்
கற்பகத்தைச் சேர்தோர்க்குக் காஞ்சிரங்காய் ஈந்ததேல்
முற்பவத்தில் செய்த வினை.
பொருள்: மட நெஞ்சே! திட்டத்தோடு கற்பக மரத்திடம்
சென்றாலும், எட்டிக்காயே கிடைத்ததென்றால் அது நம் முன்
வினைப் பயனே.  விதியில் எழுதியுள்ளபடிதான் நமக்குக்
கிடைக்குமே அல்லாது நாம் நினைப்பதெல்லாமா நடந்து விடும்?

23. கற்பிளவோடு ஒப்பர் கயவர்; கடும் சினத்துப்
பொற் பிளவோடு ஒப்பாரும் போல்வாரே - வில்பிடித்து
நீர் கிழிய எய்த வடுப் போல மாறுமே
சீர் ஒழுகு சான்றோர் சினம்.
பொருள்:  சிறு வேறுபாடு வந்தாலே தாழ்ந்தோர் பிளந்து போட்ட
கல்லைப் போலப் பிரிந்து விடுவர்.  பெரும் சினத்தால் பிரிந்தாலும்
பெரியோர், பிளந்த தங்கத்தைப் போல மீண்டும் சேர்ந்து விடுவர். 
அவர்கள் கோபம், ஒருவர் எய்த அம்பால் நீரில் உண்டான
வடுவைப் போன்றதே.

24. நற்றாமரைக் கயத்தில் நல் அன்னம் சேர்ந்தார் போல்
கற்றாரைக் கற்றாரே காமுறுவர் - கற்பிலா
மூர்க்கரை மூர்க்கர் முகப்பர் முதுகாட்டில்
காக்கை உகக்கும் பிணம்.
பொருள்: குளத்தில் பூத்திருக்கும் தாமரையை அன்னப்பறவை
சேர்ந்தது போல கற்றவர்களைக் கற்றவர்களே விரும்பிச் சேர்வர். 
சுடுகாட்டில் பிணத்தைக் காக்கைச் சேர்வது போல, கல்வி
அறிவில்லாத மூடரை, மூடர்களே சேர்வர்

25. நஞ்சு உடைமை தான் அறிந்து நாகம் கரந்து உறையும்
அஞ்சாப் புறம் கிடக்கும் நீர்ப் பாம்பு - நெஞ்சில்
கரவுடையார் தம்மைக் கரப்பர் கரவார்
கரவிலா நெஞ்சத் தவர்.
பொருள்: தன்னிடம் விஷமிருப்பதை அறிந்து நாகப்பாம்பு மறைந்து
வாழும்.  விஷமில்லாத தண்ணீர்ப் பாம்போ பயமில்லாது எங்கும்
வெளியில் திரிந்து கொண்டிருக்கும்.  அதைப் போலவே நெஞ்சில்
குற்றம் உடையவர்களும் அதை மறைத்தே வாழ்ந்து கொண்டிருப்பர்,
குற்றமில்லாதவர்களோ கபடமின்றி வெளியில் திரிந்து
கொண்டிருப்பர்.

26. மன்னனும் மாசு அறக் கற்றோனும் சீர் தூக்கின்
மன்னனில் கற்றோன் சிறப்பு உடையன் - மன்னர்க்குத்
தன் தேசம் அல்லால் சிறப்பு இல்லை கற்றோர்க்குச்
சென்ற இடம் எல்லாம் சிறப்பு.
பொருள்: ஒப்பிட்டு பார்க்கும் போது, அரசனை விட, கசடறக்
கற்றவனே மேலானவன்.  ஏனென்றால், அரசனுக்கு அவன்
தேசத்தைத் தவிர வேறெங்கும் சிறப்பு இல்லை.  ஆனால்
கற்றவனுக்கோ அவன் செல்லுமிடமில்லாம் சிறப்பு.

27. கல்லாத மாந்தர்க்குக் கற்று உணர்ந்தார் சொல் கூற்றம்
அல்லாத மாந்தர்க்கு அறம் கூற்றம் - மெல்லிய
வாழைக்குத் தான் ஈன்ற காய் கூற்றம் கூற்றமே
இல்லிற்கு இசைந்து ஒழுகாப் பெண்.
பொருள்: கற்றறிந்தவர் வார்த்தை கற்காதவர்களுக்கு துன்பத்தைத்
தரும்.  தர்மம் தீயவர்களைத் அழிக்கும், மெல்லிய வாழைக்கு
அதன் கன்று அழிவைத் தரும்.  வாழ்க்கைக்குப் பொருந்தி
நடக்காத மனைவி அந்த வீட்டிற்கு அழிவைத் தருவாள்.

28. சந்தன மென் குறடு தான் தேய்ந்த காலத்தும்
கந்தம் குறை படாது; ஆதலால் - தம்தம்
தனம் சிறியர் ஆயினும் தார் வேந்தர் கேட்டால்
மனம் சிறியர் ஆவரோ மற்று?
பொருள்:  தேய்ந்து மெலிந்திருந்தாலும் சந்தனம் மணம்
குறைவதில்லை.  அதைப் போலவே தாராள குணம் படைத்த
அரசர்களும் தன் பொக்கிஷம் குறைந்த காலத்தும் மனம்
மாறுவதில்லை.

29. மருவு இனிய சுற்றமும் வான் பொருளும் நல்ல
உருவும் உயர் குலமும் எல்லாம் - திரு மடந்தை
ஆம் போது அவளோடும் ஆகும்; அவள் பிரிந்து
போம் போது அவளோடும் போம்.
பொருள்: ஒருவனைச் சூழ்ந்து வாழும் இனிய சுற்றமும்,
அவனுடைய பெரும் செல்வமும், அவன் அழகும், அவன் குலப்
பெருமையும் லக்ஷ்மி கடாக்ஷம் ஒருவனுக்கு இருக்கும் வரையில்
தான்.  அவள் அகலும் போது இவையனைத்தும் போய் விடும்.

30. சாந்தனையும் தீயனவே செய்திடினும் தாம் அவரை
ஆந்தனையும் காப்பர் அறிவுடையோர் - மாந்தர்
குறைக்கும் தனையும் குளிர் நிழலைத் தந்து
மறைக்குமாம் கண்டீர் மரம். 
பொருள்: தன்னை வெட்டுபவனுக்கும் நிழலைத் தந்து காக்கும்
மரத்தைப் போல, அறிவுடையார் அவர்தம் உயிருக்கே தீங்கு
செய்பவனையும் இயன்ற வரைக் காக்கவே செய்வர்.

கொன்றை வேந்தன் - ஔவையார் - 91

கொன்றை வேந்தன் - ஔவையார் - 91

கொன்றை வேந்தன் - ஔவையார் - 91
கொன்றை வேந்தன் செல்வன் அடியிணை
என்றும் ஏத்தித் தொழுவோம் யாமே
கொன்றைப் பூமாலையை அணிந்திருக்கும் சிவபெருமானின் செல்வனாகிய வினாயகக் கடவுளை என்றும் போற்றி வணங்குவோம்

1. அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம் - தாய், தந்தையர் கண்கண்ட தெய்வம்
2. ஆலயம் தொழுவது சாலவும் நன்று - கோவிலுக்குச் சென்று இறைவனைத் தொழுவது மிகவும் நல்லது
3. இல்லறமல்லது நல்லறமன்று - இல்லறவாழ்வே மிகவும் நன்மை பயக்கக் கூடியது
4. ஈயார் தேட்டைத் தீயார் கொள்வர் - பிறருக்கு உதவி செய்யாதோர் பொருளைத் தீயவர் பறித்துக் கொள்வர்
5. உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிர்க் கழகு - குறைத்து உண்ணுதல் பெண்களுக்கு அழகு தரும்
6. ஊருடன் பகைக்கின் வேருடன் கெடும் - ஊராரோடு பகைத்துக் கொண்டால் குடும்பம் அழிந்து விடும்
7. எண்ணும் எழுத்தும் கண்ணெனத் தகும் - அறிவியலுக்கு ஆதாரமான எண்ணும், இலக்கிய அறிவுக்கு ஆதாரமான எழுத்தும் நமக்குக் கண் போன்றவை
8. ஏவா மக்கள் மூவா மருந்து - செய் என்று சொல்லும் முன்பே குறிப்பறிந்து செயலாற்றும் பிள்ளைகள் அம்ருதம் போன்றவர்கள்
9. ஐயம் புகினும் செய்வன செய் - பிச்சை எடுத்தாவது செய்ய வேண்டிய நல்ல கார்யங்களை செய்
10. ஒருவனைப் பற்றி ஓரகத்திரு - ஒருவனை மணந்து புகுந்த வீட்டிலே வசிக்க வேண்டும்
11. ஓதலின் நன்றே வேதியர்க்கு ஒழுக்கம் - ஒழுக்கமானது வேதம் ஓதுவதை விட மிக நல்லது
12. ஔவியம் பேசுதல் ஆக்கத்திற் கழிவு - பொறாமைப் பேச்சு வளர்ச்சியை அழிக்கும்
13. அஃகமும் காசும் சிக்கெனத் தேடு - சிக்கனமாயிருந்து தான்யத்தையும், செல்வத்தையும் தேட வேண்டும்.
14. கற்பு எனப்படுவது சொல் திறம்பாமை - கணவன் சொல்லுக்கு மாறாக நடவாதிருத்தலே கற்பு
15. காவல்தானே பாவையர்க்கு அழகு - காவல், கட்டுப்பாட்டோடு இருத்தலே பெண்களுக்கு அழகு
16. கிட்டாதாயின் வெட்டென மற - நமக்குக் கிடைக்காது என்ற ஒன்றை மறந்து விடு
17. கீழோராயினும் தாழ உரை - உன்னை விடத் தாழ்ந்தோராயினும் நயமாகப் பேசு
18. குற்றம் பார்க்கின் சுற்றம் இல்லை - பிறர் குற்றங்களையே ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தால், சுற்றத்தார் என்று எவருமே இருக்க மாட்டார்கள்
19. கூர் அம்பு ஆயினும் வீரியம் பேசேல் - பலவானாக இருந்தாலும், கர்வப் பேச்சு பேசாதே
20. கெடுவது செய்யின் விடுவது கருமம் - நமக்கு ஒருவர் கெடுதல் செய்தால், அதை அப்படியே விட்டு விடுதலே உயர்ந்த செயல்
21. கேட்டில் உறுதி கூட்டும் உடைமை - தாழ்வு வந்த போதும் மனந்தளராது இருப்பதே மீண்டும் எல்லாவற்றையும் சேர்க்கும்
22. கைப்பொருள் தன்னில் மெய்ப்பொருள் கல்வி - கையில் இருக்கும் பொருளை விட உண்மையான செல்வம் கல்வியே ஆகும்
23. கொற்றவன் அறிதல் உற்றிடத்து உதவி - தேவையிருக்கும் இடம் சென்று உதவி செய்தலே, ஆட்சி செய்வோர் அறிய வேண்டியது
24. கோள் செவிக் குறளை காற்றுடன் நெருப்பு - கோள் மூட்டி கலகம் செய்வோர் காதில் கோள் சொல்வது காற்றுடன் கூடிய நெருப்பு போன்றது
25. கௌவை சொல்லின் எவ்வருக்கும் பகை - எவரையும் பழித்துக் கொண்டே இருந்தால், அனைவருக்கும் அவன் பகையாளி ஆவான்
26. சந்ததிக்கு அழகு வந்தி செய்யாமை - மலடின்றி வாழ்தலே, குடும்பம் தழைப்பதற்கு அழகு
27. சான்றோர் என்கை ஈன்றோட்கு அழகு - பெற்றோருக்குப் பெருமை, அவர் பிள்ளைகள் சான்றோர் எனப் பாராட்டப்படுவதே
28. சிவத்தைப் பேணில் தவத்திற்கு அழகு - தவத்திற்கு அழகு இறை நினைவோடு இருப்பதே
29. சீரைத்தேடின் ஏரைத் தேடு - புகழோடு வாழ விரும்பினால், பயிர்த் தொழிலில் ஈடுபட வேண்டும்
30. சுற்றத்திற்கு அழகு சூழ இருத்தல் - எந்த நிலையிலும் கூடி இருத்தலே சுற்றத்திற்கு அழகு.
31. சூதும் வாதும் வேதனை செய்யும் - சூதாட்டமும், தேவையில்லாத விவாதமும் துன்பத்தையே தரும்
32. செய்தவம் மறந்தால் கைதவம் ஆளும் - தவம் செய்வதை விட்டு விட்டால் அறியாமை (கைதவம்) ஆட்கொண்டு விடும்
33. சேமம் புகினும் யாமத்து உறங்கு - காவல் வேலைக்கு சென்றாலும் நள்ளிரவில் உறங்க வேண்டும்
34. சை ஒத்து இருந்தால் ஐயம் இட்டு உண் - பொருள் கொடுக்குமளவு இருந்தால், பிறருக்கு உணவிட்டு உண்ண வேண்டும்
35. சொக்கர் என்பவர் அத்தம் பெறுவர் - பொருளுள்ளவர், மீதமுள்ள அறம், இன்பம், வீட்டை பெறுவர்.
36. சோம்பர் என்பவர் தேம்பித் திரிவர் - சோம்பெறிகள் வறுமையில் வாடித் திரிவர்
37. தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை - தந்தை சொல்லெ உயர்ந்த மந்திரம் போலாகும்
38. தாயிற் சிறந்த ஒரு கோயிலு மில்லை - தாயே சிறந்த தெய்வமாகும்
39. திரைகடல் ஓடியும் திரவியம் தேடு - கடல் கடந்தாவது பொருள் தேட வேண்டும்
40. தீராக் கோபம் போராய் முடியும் - கோபம் சீக்கிரமாகப் போய் விட வேண்டும்.  இல்லையேல் அது சண்டையில் போய் முடியும்
41. துடியாப் பெண்டிர் மடியில் நெருப்பு - கணவனுக்குத் துன்பம் வந்த போது, கவலைப் படாத பெண்கள், மடியில் நெருப்பைக் கட்டிக் கொண்டதற்கு ஒப்பாவர்.
42. தூற்றம் பெண்டிர் கூற்றெனத் தகும் - எப்போதும் அவதூறுக் கூறிக் கொண்டே இருக்கும் பெண்கள் குடும்பத்திற்கு எமன் போன்றவர்.
43. தெய்வம் சீறின் கைதவம் மாளும் - தெய்வம் கோபித்துக் கொண்டால், நம் தவமும் அழிந்து போம்.
44. தேடாது அழிக்கின் பாடாய் முடியும் - பொருளைத் தேடிச் சேர்க்காது, இருப்பதை செலவிட்டுக் கொண்டிருந்தால் துன்பத்தில் முடியும்
45. தையும் மாசியும் வையகத்து உறங்கு - தை, மாசி (வெயில் காலம்) மாதங்களில் வைக்கோல் வேய்ந்த வீட்டில் உறங்கு
46. தொழுது ஊண் சுவையின் உழுது ஊன் இனிது - பிறரிடம் வணங்கி அந்த ஊதியத்தில் உண்பதை விட பயிர் செய்து உண்பதே இனிது.
47. தோழனோடும் ஏழைமை பேசேல் - நெருங்கிய நண்பனிடத்தும் நம் வறுமை பற்றிப் பேசக் கூடாது
48. நல்இணக்கம் அல்லது அல்லல் படுத்தும் - நல்லோர் நட்பு இல்லையேல், அல்லல் படுவோம்
49. நாடு எங்கும் வாழக் கேடு ஒன்றும் இல்லை - நாடு செழித்திருக்குமானால் எவருக்கும் இன்பமே.
50. நிற்கக் கற்றல் சொல் திறம்பாமை - சொன்ன சொல் தவறாது இருத்தலே, நிலையான கல்வி கற்றதற்கு அழகு
51. நீர்அகம் பொருந்திய ஊர்அகத்திரு - நீர் நிறைந்த ஊரில் வசிக்க வேண்டும்
52. நுண்ணிய கருமமும் எண்ணித் துணி - சிறிய கார்யமாக இருந்தாலும், யோசித்து செயல் பட வேண்டும்
53. நூன் முறை தெரிந்து சீலத் தொழுகு - நல்ல நூல்களைப் பயின்று, ஒழுக்கத்தோடு நடந்து கொள்
54. நெஞ்சை ஒளித்து ஒரு வஞ்சகம் இல்லை - நமக்குத் தெரியாமல் ஒருவருக்கு வஞ்சனை செய்ய முடியாது.
55. நேரா நோன்பு சீர் ஆகாது - மனம் ஒப்பி செய்யாத எந்த விரதமும் சிறப்பாக முடியாது
56. நைபவர் எனினும் நொய்ய உரையேல் - சக்தியற்றவர் இடத்தும் மனம் நோகுமாறு பேசக்கூடாது
57. நொய்யவர் என்பவர் வெய்யவர் ஆவர் - சிறியவர்களும் செய்யும் கார்யத்தால் சிறந்தவர் ஆவர்
58. நோன்பு என்பது கொன்று தின்னாமை - உயிரைக் கொன்று அதை உண்ணாமல் இருப்பதே விரதமாகும்
59. பண்ணிய பயிரில் புண்ணியம் தெரியும் - ஒருவர் புண்ணியம் அவர் அடைந்த விளைச்சலில் தெரியும்
60. பாலோடு ஆயினும் காலம் அறிந்து உண் - சிறந்த உணவாக இருந்தாலும், காலமறிந்து உண்ண வேண்டும்
61. பிறன்மனை புகாமை அறம் எனத்தகும் - அடுத்தவன் மனைவியை விரும்பாததே சிறந்த அறம்
62. பீரம் பேணில் பாரம் தாங்கும் - தாய்ப்பாலை ஊட்டி வளர்த்தால், அந்தக் குழந்தை பலம் பெறும், நிர்வாக சுமைகளைத் தாங்கும்
63. புலையும், கொலையும் களவும் தவிர் - புலாலுண்ணுதல், கொலை, திருடு இம்மூன்றையும் செய்யாதே
64. பூரியோர்க்கு இல்லை சீரிய ஒழுக்கம் - கொடியவர்களிடம் சிறந்த ஒழுக்கங்கள் இருக்காது
65. பெற்றோர்க்கு இல்லை சுற்றமும் சினமும் - ஞானம் பெற்றோர்க்கு சுற்றம் என்ற பந்தமும், கோபமும் கிடையாது
66. பேதைமை என்பது மாதர்க்கு அணிகலம் - அறியாதவர் போன்று இருப்பது பெண்களுக்கு அணிகலன்
67. பையச் சென்றால் வையந் தாங்கும் - நிதானமாகச் செய்யும் கார்யங்களில் வெற்றி நிச்சயம்
68. பொல்லாங்கு என்பவை எல்லாம் தவிர் - அனைத்துத் தீங்குகளையும் விட்டு விடு
69. போனகம் என்பது தானுழுது உண்ணல் - தான் முயன்று உழைத்து சம்பாதித்ததே உணவு என்பதாகும்
70. மருந்தே ஆயினும் விருந்தோடு உண் - தேவாம்ருதமே கிடைத்தாலும், பிறரோடு சேர்ந்து உண்
71. மாரி அல்லது காரியம் இல்லை - மழையின்றி ஒன்றும் இல்லை
72. மின்னுக்கு எல்லாம் பின்னுக்கு மழை - மழை வரப்போவதற்கு அறிகுறியே மின்னல்
73. மீகாமன் இல்லா மரக்கலம் ஓடாது - மாலுமி இல்லாத ஓடம் செல்லாது
74. முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும் - பிறருக்கு செய்யும் நன்மை, தீமைகள் பின்பு நமக்கே வரும்
75. மூத்தோர் சொல் வார்த்தை அமிர்தம் - முதியோர்கள் அறிவுரை அமிர்தம் போன்றது
76. மெத்தையில் படுத்தல் நித்திரைக்கு அழகு - மெத்தையில் படுத்து உறங்குதலே தூக்கத்திற்கு சுகம்
77. மேழிச் செல்வம் கோழைப் படாது - கலப்பையால் உழைத்துச் சேர்த்த செல்வம் ஒரு போதும் வீண் போகாது
78. மைவிழியார் தம் மனைஅகன்று ஒழுகு - விலை மாதர் இல்லங்களிலிருந்து ஒதுங்கி இரு
79. மொழிவது மறுக்கின் அழிவது கருமம் - பெரியோர் சொல்லை கேளாமல் மறுத்தால் அந்த காரியங்கள் கெட்டுவிடும்
80. மோனம் என்பது ஞான வரம்பு - மௌனமே மெய்ஞ்ஞானத்தின் எல்லை
81. வளவன் ஆயினும் அளவு அறிந்து அழித்து உண் - சோழ வளவனை ஒத்த செல்வம் படைத்திருந்தாலும், வரவு அறிந்து செலவு செய்து உண்ண வேண்டும்
82. வானம் சுருங்கின் தானம் சுருங்கும் - மழை குறைந்து விடுமானால் பல தான தர்மங்கள் குறைந்து விடும்
83. விருந்தில்லோர்க்கு இல்லை பொருந்திய ஒழுக்கம் - விருந்தினரை உபசரித்தறியாத இல்லத்தில் தேவையான ஒழுக்கம் இருக்காது
84. வீரன் கேண்மை கூர் அம்பாகும் - வீரனுடன் கூடிய நட்பு, கையில் கூர்மையான அம்பை வைத்திருப்பதற்கு ஒப்பாகும்
85. உரவோர் என்கை இரவாது இருத்தல் - யாசிக்காமல் இருப்பதே வல்லவர்க்கு இலக்கணம்
86. ஊக்கம் உடைமை ஆக்கத்திற்கு அழகு - உற்சாகமான முயற்சியோடு இருப்பதே முன்னேற்றத்திற்கு அழகு
87. வெள்ளைக்கு இல்லை கள்ளச் சிந்தை - தூய்மையான மனமுள்ளோருக்கு, வஞ்சக எண்ணம் இல்லை
88. வேந்தன் சீறின் ஆம்துணை இல்லை - அரசின் கோபத்துக்கு ஆளானவருக்கு வேறு துணை இல்லை
89. வைகல் தோறும் தெய்வம் தொழு - தினமும் காலையில் தெய்வத்தை வணங்கு
90. ஒத்த இடத்து நித்திரை கொள் - பழக்கப்பட்ட, சமமான இடத்தில் படுத்து உறங்கு
91. ஓதாதார்க்கு இல்லை உணர்வோடு ஒழுக்கம் - படிக்காதவர்களிடம் மனமறிந்த ஒழுக்கம் இருக்காது.