ஜீவகாருண்யம்:

ஜீவகாருண்யம்:

 அனைத்து ஜீவன்களிடமும் கருணையோடு இருத்தல்.

உடனே  மாமிசம் சாப்பிடாமல் என்னால் இருக்க முடியாதப்பா என்போம்.மாமிசம் சாப்பிடுவதைப் பற்றி பிறகு பார்ப்போம்;முதலில் மனிதர்களிடம் கருணை காட்டுங்கள்.அனைவரையும் நம் குழந்தைகள் போல் எண்ணுங்கள்.சகோதரனைப் போல என்றால் அப்பொழுது பங்காளிச்சண்டை என்பது நினைவுக்கு வரும்.விவேகானந்தர் மேலை நாடுகளுக்கு சென்று அங்கு அவர்களிடையே உரையாடும்போது,சகோதர சகோதரிகளே என்றார்.அது அவர்களுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.ஆனால் இன்றைய சூழ்நிலையில் எல்லா சகோதர சகோதரிகளும் ஒற்றுமையாக இருப்பதில்லை. நமது குழந்தைகளைப்போல என்றால் அதில் பாசமே மேலோங்கும்.அனைவரையும் நமது குழந்தைகளைப் போல எண்ணுவோமேயானால் அனைவரிடமும் கருணையோடு இருக்க முடியும்.நமது குழந்தைகள் ஏதாவது தவறு செய்தால் அதை நாம் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாததைப் போல மற்றவர்கள் ஏதாவது தவறு செய்தாலும் அதை மன்னிக்கும் பக்குவம் வந்துவிடும்.மனிதரிடம் கருணைக் காட்டிப் பழகுவோமேயானால் தானாகவே மற்ற உயிர்களிடமும் கருணை காட்டும் பழக்கம் வந்து விடும்.பிறகு தானாகவே மாமிசம் சாப்பிடுவதை நிறுத்தி விடுவோம்.மனிதர்களிடம் கருணை காட்டிப் பாருங்கள்,உங்களுடைய எத்தனை எத்தனை பிரச்சினைகளுக்கு தீர்வு கிடைக்கிறதென்று! அப்படி எல்லோரிட்த்திலும் கருணை காட்டினால் நம் தலையில் மிளகாய் அரைத்து விடுவார்கள் என்கிறீர்களா? முதலில்ஏழைகளிடத்திலும்,ஊனமுற்றோர்களிடத்திலும் கருணை காட்டிப் பாருங்கள்.அதுவே படிப்படியாக உங்களுக்கு வழிகாட்டும்.

மீண்டும் சிந்திப்போம்!

நேசம்

நேசம்:

நேசியுங்கள்! அனைத்தையும் நேசியுங்கள்!! நீங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் எழுந்ததிலிருந்து இரவு படுக்கைக்குச் செல்லும் வரை காணும் அனைத்தையும் நேசியுங்கள்.நேசம் என்றால் அன்பு காட்டுதல்;அனைத்தையும் விருப்புடன் பார்த்தல்.குழந்தைகளை நேசியுங்கள்; அவர்கள் செய்யும் அனைத்தையும் - அவர்களது குறும்புகளை,அவர்களது இயக்கங்களை,ரசியுங்கள். அதேபோல உங்களது பெற்றோர்களையும்,வயதான உங்கள் தாத்தா பாட்டிகளையும் நேசியுங்கள்.வயதானவர்களும் குழந்தைகளைப் போலத்தான்,ஒரு குறிப்பிட்ட வயதுக்குப் பின் அவர்கள் குழந்தைகளுடைய மன நிலைக்கு வந்து விடுகின்றனர். எனவே அவர்களையும் நேசியுங்கள்.மற்றவர்களை நீங்கள் நேசிக்கும்போது அதனால் கிடைக்கும் பலன் என்ன என்பதை நேசித்துப் பாருங்கள் தெரியும். மற்றவர்களுடைய துன்பங்களைக் கண்டு மகிழ்ச்சி கொள்ளாதீர்கள். சிறிதேனும் வருந்த முயற்சியுங்கள். வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் வாடினேன் என்றார் வள்ளலார்.

மீண்டும் சிந்திப்போம்!